Her ana baba, çocuğuna iyi bir gelecek sağlamak için caba sarf eder. Çocukları hayatta başarılı gören veliler, en az çocukları kadar kendileri de mutlu olurlar. Bir bakıma şunu rahatlıkla söyleyebiliriz.
Çocuklarımız yaşamamızın amacını teşkil ederler. Ne yazık ki çocuklarımızın iyi yetişmesi ve geleceğinin garanti olması için ne bu tür duygu ve düşünce ne de katlanılan fedakarlıklar kendi başına yeterli değildir.
Nasıl ki bir heykeltıraş şekil vereceği ham maddeyi bütün özellikleri ile tanımak zorunda ise her anne-baba kendi çocuğunu çok iyi tanımak zorundadır.
Bu güne kadar bir çok öğrenci sınav sonuçları açıklandığı gün, anne babalarının yanlış tercihleri ya da hissi davranışları yüzünden kaybedenlerden oldu ya da hakkettiği okulları kazanamadı. Sınavda yaptıkları tercih hatalarından dolayı aslında başarısız olan anne babalar olsa da emeklerin zayi olmasından dolayı en çok üzülenler de öğretmenler oluyor. Kalabalık ve seviye farkının dorukta olduğu sınıflarda öğrencisine en iyi eğitimi vermek için çırpınan öğretmen, anne babaların yanlış tutumları yüzünden kahroluyor.
Yıl boyunca çocuğunun etini de kemiğini de öğretmene teslim eden bir çok veli, puanların açıklanmasının ardından apar topar ortaya çıkıp tercih formunu ne çocuğa ne de öğretmene kaptırıyor. Eğer çocuk iyi bir yer kazanamaz ya da tercih hatasından dolayı hiçbir yere yerleştirilemezse yine günah keçisi olan öğretmen ve okul oluyor. Hatta biraz daha ileri gidilip eğitim sisteminin eğrileri tartışılıyor da “Bizim neremiz doğru ki!” denilemiyor.
Daha okuma yazmaya geçmeden test çözmeye başlayan çocuklarımız, artık rüyalarında bile seçenekleri elemeye çalışıyor. Gönlümüzden geçen tercihlerin tutma ihtimali aslanın ağzından ekmek almak gibi zor. İyi bir okul tercihi, iyi bir gelecek demektir. Unutulmamalıdır ki bu gün üniversite sınavlarını kazanan çocukların çoğunluğu ya özel okullarda okuyor ya da sınavla öğrenci alan liselerde.
Nasıl ki bir heykeltıraş şekil vereceği ham maddeyi bütün özellikleri ile tanımak zorunda ise her anne-baba kendi çocuğunu çok iyi tanımak zorundadır.
Bu güne kadar bir çok öğrenci sınav sonuçları açıklandığı gün, anne babalarının yanlış tercihleri ya da hissi davranışları yüzünden kaybedenlerden oldu ya da hakkettiği okulları kazanamadı. Sınavda yaptıkları tercih hatalarından dolayı aslında başarısız olan anne babalar olsa da emeklerin zayi olmasından dolayı en çok üzülenler de öğretmenler oluyor. Kalabalık ve seviye farkının dorukta olduğu sınıflarda öğrencisine en iyi eğitimi vermek için çırpınan öğretmen, anne babaların yanlış tutumları yüzünden kahroluyor.
Yıl boyunca çocuğunun etini de kemiğini de öğretmene teslim eden bir çok veli, puanların açıklanmasının ardından apar topar ortaya çıkıp tercih formunu ne çocuğa ne de öğretmene kaptırıyor. Eğer çocuk iyi bir yer kazanamaz ya da tercih hatasından dolayı hiçbir yere yerleştirilemezse yine günah keçisi olan öğretmen ve okul oluyor. Hatta biraz daha ileri gidilip eğitim sisteminin eğrileri tartışılıyor da “Bizim neremiz doğru ki!” denilemiyor.
Daha okuma yazmaya geçmeden test çözmeye başlayan çocuklarımız, artık rüyalarında bile seçenekleri elemeye çalışıyor. Gönlümüzden geçen tercihlerin tutma ihtimali aslanın ağzından ekmek almak gibi zor. İyi bir okul tercihi, iyi bir gelecek demektir. Unutulmamalıdır ki bu gün üniversite sınavlarını kazanan çocukların çoğunluğu ya özel okullarda okuyor ya da sınavla öğrenci alan liselerde.
