KİŞİSEL MEKANLARA SAYGI KİŞİYE SAYGIDIR

"Dingo'nun ahırı" deyimi, girenin çıkanın belli olmadığı, ayaküstü yerler için kullanılır. 

İzin alınma­sı gerektiği halde, bir yere destursuz giren görgüsüz ya da cahil kimselere, “Burayı Dingo’nun ahırı mı sandın?” denir. Bu deyimin ortaya çıkış hikayesi bir hayli ilginç. 

İstanbul’da tramvay seferleri 1871 yılında başladı. Tabi ki bu tramvay bu günkü anladığımız tarzda bir şey değildi. Bunlara "bir çeşit at arabası" demek belki de daha doğru olacak. Her tramvaya iki at koşuluyordu. Yokuşları çıkarken iyice yorulan atların adım atacak takati kalmazdı. Bu yüzden yokuş başına geldiğinde dingin atlarla değiştirilirdi. Meyilli yollar böylece aşılırdı... Yorgun atlar götürülüp bir ahıra bağlanırdı. Ahırın kahyası Rum asıllı Dingo adında bir ihtiyardı... İhtiyar adam, çoğu zaman ahıra gelmezdi. Aslında onun orada olup olmaması da çok fazla bir anlam ifade etmezdi. Çünkü vagonlara at tedarik eden seyisler ahıra istedikleri zaman girip çıkarlar, yorgun atların tımarını yapar, dinlenen atları atları alır, vagonlara bağlarlardı. Herkesin rahatça girip çıkmasından dolayı "Dingo’nun ahırı” dilimizde bir deyim olarak yerini almıştır.

Bu deyimden çıkaracağımız en önemli ders: Kişisel mekanlara saygı, kişilere saygıdır.