Aynı yıl müfredatta yapılan değişikler de geleceğe ümitle bakan insanımızı heyecanlandırdı. Çünkü yeni müfredat, bilgi sunmaktan çok bilgiyi keşfetme, bilgiye ulaşma yollarını gösterme, bireye özgüven verme, öğrenciyi merkeze çekme eğiliminde.
Çocuklarımızın okula başlar başlamaz, araştırmacı ve sorgulayıcı bir ruhla yetişmesi geleneksel eğitim anlayışımıza ters olsa da her konunun bilimsel disiplinle incelendiği çağımızda buna ihtiyacımız var.
Bizim aydınımız, örneklerini batıdan verir. Onlara saygım var ve teşekkür ederim. Bense batının eğitim sistemini duyduğum ve okuduğum kadarıyla bilirim, ama doğu bloku ülkelerinden bazılarını gezdim ve onların eğitim sistemini inceleme imkanı buldum. Metroda ayaküstü kitap okumaya çalışan yolcu, elinden günlük gazeteyi bırakmayan pazarcı, parklarda büyüteçle kitap okuyan ihtiyar, beni çok etkilemiştir. Programlarda, artistik hareketleriyle şiir okuyan çocuklar, televizyonda hiçbir şeye müracaat etmeden saatlerce halka hitap eden politikacı dudağımı uçuklatmıştır.
Milli eğitime bütçeden ayrılan parayla ciddi reformlar beklemek hakkımız değilse de bu ülkenin geleceğini düşünmek zorundayız.
Bu yıl, üniversite sınava 2 milyon 178 bin 563 öğrenci girdi. Sonuçlar açıklandığında sıfır ya da sıfıra yakın puan alan öğrenciler ülke gündemine oturacak. Gazete sütunlarında, televizyon ekranlarında bu konu tartışılacak. Peki sonuç değişecek mi? Kesinlikle hayır!
Yıllarını okul sıralarında geçiren gençlerimizin ve çocuklarımıza eğitim sistemimizin hiçbir şey vermediğini düşünmek elbette ki insafsızlık olur. O halde öncelikle sınav sisteminden başlamak üzere eğitimde ciddi reformlar yapmaya lüzum var.
"Sınavda çıkmayan bilgi lüzumsuzdur." anlayışından vazgeçeceğimiz günler gelir mi acaba?
